به گزارش اکوبورس، با وجود شرایط دشوار تأمین خانه توسط اقشار ضعیف و متوسط، بیش از ۲.۶ میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد. بر اساس سرشماری مرکز آمار، خانههای خالی در کشور طی سالهای ۱۳۸۵ الی ۱۳۹۵ حدوداً چهار برابر شده و از ۶۳۳ هزار در سال ۱۳۸۵ به ۲.۶ میلیون واحد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته است.
در صورتیکه با استفاده از ابزار مالیات بر خانه خالی تنها ۵۰ درصد این خانهها در بازار عرضه شوند، بیش از ۱.۳ میلیون واحد مسکونی وارد بازار خواهند شد. این میزان تقریباً برابر با تأمین نیاز ۲ سال کشور به مسکن و ۴ برابر تولید فعلی (۳۰۰ هزار واحد در سال) است.
کنترل خانههای خالی از سکنه در سراسر کشور سهم بسزایی در کاهش نرخ مسکن، اجارهبها و کاهش فاصله عرضه و تقاضا در این بازار خواهد داشت.
وضع مالیات بر خانههای خالی اقدامی بازدارنده از سوداگری است که سابقه و تجربهای جهانی دارد. این ابزار سیاستی علاوه بر کاهش سوداگری به عرضه مسکنهای بلااستفاده کنونی کمک میکند و بدون ایجاد مخارج و مشکلات برای ساخت و تخصیص زمین به بازار مسکن کمک ویژه میکند.
برخی ادعا میکنند مالیات گرفتن از خانههای خالی که اخیراً بحث آن در مجلس شورای اسلامی مطرح شده است، پایه علمی ندارد و در دنیا بیسابقه است.
از ایراداتی که به این طرح وارد شده این است که، مالیات بر خانههای خالی منجر به افزایش نرخ مسکن و اجاره خواهد شد؛ احسان خاندوزی نماینده مجلس و یکی از طراحان این طرح میگوید: از بعد واقعی اقتصاد شاهد تأثیر افزایشی بر قیمتها نخواهیم بود چراکه اگر کسی بعد از تصویب قانون واحد مسکونی را اجاره دهد، مالیاتی نمیپردازد که بخواهد به مستاجر تحمیل کند؛ اگر هم اجاره ندهد مشمول مالیات میشود ولی مستاجری وجود ندارد که افزایش نرخ را منتقل کند.
نام شما